คำถาม Meta Model
เราจะไม่มีวันพบกับทางออกได้เลยตราบใดที่รอบตัวของยังรายล้อมไปด้วยเมฆหมอกอันมืดมัว ... สำหรับปัญหาต่างๆ ในชีวิตของเราก็เช่นกันเมื่อปัญหาต่างๆเกิดขึ้น ประการแรกที่เราจะพบได้ก็คือความครุมเครือขาดรายละเอียดที่เกิดขึ้นกับการรับรู้เหตุการณ์ เมื่อความครุมเครือปกคลุมไปทั่วทางออกของปัญหาจึงไม่สามารถถูกค้นพบได้ มันเหมือนกับการหาทางออกจากเขาวงกตโดยที่คุณกำลังติดอยู่เขาวงกตนั่นแหละ มันยากมากเพราะคุณแทบจะไม่รู้อะไรเลยนอกจากทางแคบที่กำลังบังคับคุณให้เดินไปเรื่อยๆ แต่ถ้าคุณปีนขึ้นมามองทุกอย่างจากภาพรวม การหาทางออกจากจากเขาวงกตก็เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายมากโดยอัตโนมัติ และความครุมเครือในการรับรู้เหตุการณ์ของผู้คนก็ย่อมถูกถ่ายทอดออกมาผ่านทางการสื่อสารที่ครุมเครือ
ถ้อยคำที่ไม่ชัดเจนขาดซึ่งรายละเอียด ไม่ว่าจะเป็นคำนามที่ไม่ระบุ คำกริยาที่ไม่ระบุ การละเมิดความคิด การคาดการณ์ถึงสิ่งที่ยังไม่เกิด การใช้ตรรกะวิบัติ และอื่นๆอีกมายถูกถ่ายทอดออกมาโดยไม่รู้ตัวซึ่งสามารถสังเกตพบได้ไม่ยากเลยในระหว่างการสนทนานั้น
ดังนั้นเพื่อให้ปัญหาสามารถไปถึงจุดแห่งการแก้ไขได้ เราจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องทำลายความครุมเครือนั้นลงไปให้ได้เสียก่อน เมื่ิอรายละเอียดถูกทำให้ชัดเจนขึ้น การรับรู้ต่อเหตุการณ์ที่แม่นยำและหนทางในการแก้ไขปัญหาจึงจะตามมาในที่สุด
และเครื่องมือที่จะพาไปถึงจุดนั้นได้ก็คือการตั้งคำถามอย่างถูกจุด
นี่ก็คือหลักการของ Meta Model ใน NLP
A : พี่ต้องช่วยผมนะ ผมแย่แล้ว
B : ช่วยอะไร? และอะไรที่ว่าแย่?
A : ผมขอยืมเงินแสนนึง ผมกำลังลำบากมาก
B : ลำบากมาก ลำบากยังไง?
A : รถกำลังจะถูกยึดพี่
B : ทำไมรถจะถูกยึด
A : ผมเสียบอล
B : ไม่มีเงินไปไถ่รถ?
A : ครับ
B : แล้วที่ว่าลำบากนี่ลำบากยังไง?
A : ไม่มีรถขับไปทำงาน
B : เลยไปทำงานไม่ได้?
A : ครับ
B : แล้วตอนสมัยที่ยังไม่ซื้อรถทำไง?
A : นั่งรถเมล์ครับ
B : ตอนนี้ก็ยังมีรถเมล์นั่งนี่นา ก็ยังนั่งรถเมล์ไปทำงานได้ แล้วจะไปเดือดร้อนทำไม?
A : .........................
B : ในเมื่อเธอทำในสิ่งที่ผิดพลาดคือไปเล่นบอล ตอนนี้รถจะโดนยึดคือผลที่จะได้รับ ผมคิดว่าคุณควรจะยืดอกรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดอย่าเต็มใจ แล้วเรียนรู้กับมันมากกว่าจะผิดพลาดซ้ำโดยการก่อหนี้ซ้อนนะ ......ที่สำคัญที่สุดคือผมไม่มีตังอ่ะ และถึงผมมีผมก็ไม่ให้ด้วย ..........ผมว่าคุณยังไม่แย่หรอก ไม่ลำบากด้วย แค่ยังรับไม่ได้กับผลกรรมก็ตัวเองก็เท่านั้นแหละ ...... ยอมรับกับมันหน่อย .....เดี๋ยวก็ชิน
A : .............................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น